Laatste weken :(

Hallo allemaal, 

Het is lang geleden dat ik nog gepost heb, maar het was dan ook druk met deadlines halen, ... 

Dus even een samenvatting: 

Veel voor stage gedaan, een zeer goede eindevaluatie gekregen op stage (trots, trots), veel in het zwembad gezeten (tis hier waaaaaaaaarm) en vooral nog genoten van alles. 

Het afgelopen weekend gezien dat ik alle souvenirs in orde heb, dat ik al de kleren in orde heb die ik hier ga achterlaten ter donatie, gaan winkelen voor de donatie voor Kamvalethu :) 

En dan nu is het eigenlijk vooral een beetje stilletjes afscheid nemen en voorbereiden op het afscheid van donderdag op Kamvalethu en maandag van de familie :( 

Vandaag voor de laatste keer burgers (2 voor de prijs van 1) gaan eten in Spur met de hele familie :) Catherine moest dan natuurlijk de grap uithalen door te zeggen dat het mijn verjaardag was, waardoor de spur-bediening voor mij kwam zingen en mij een gratis ijsje gaf. Ook al was ik op dat moment al uit mijn broek aan het barsten door de burger en het dessert (jaja, fudge picasso) die ik al opgegeten had. Ach ja... 

Ik ga het hier toch allemaal missen ze. Maar we zijn al aan het praten over wat we gaan doen als ik terug ben dus... dat komt allemaal dik in orde :) 

Over een week ben ik al onderweg naar België. De tijd gaat veel te snel als je je amuseert. 

Zuid-Afrikaanse groetjes, 

Els 

Laatste daagjes van de reis

Hallo,

Ondertussen zijn we net terug in Port Elizabeth, maar ik zal jullie toch nog even een samenvatting geven van onze laatste dagen onderweg.

Donderdag 2 januari zijn we van Mosselbay naar Knysna vertrokken. Een boottrip voor de volgende dag geboekt, even kuieren in het haventje en dan in het hostel aan het zwembad zitten. 's avonds dan te voet naar Waterfront gegaan om bij de chinees te eten. hm, Lekker. En de nevenwerkingen van de malariapillen waren minder, dus ik kon mijn hele bord leeg eten. jippiii... Ja, voor zij die het nog niet wisten, malariapillen veroorzaken ongewenste bijwerkingen.

Vrijdag 3 januari zijn we dan eerst even in de winkeltjes gaan kuieren om dan op een boottrip te gaan door Knysna Lagoon. Zeer mooi en ook enkele hamerhaaien gezien. Na de boottrip dan in de auto gesprongen om naar Millwood te rijden. Hier hebben ze een oude goudmijn. Wij aan het domein aangekomen, waar ze ons leuk melden dat het om 16u dicht gaat. oei, het is al 15u en we moeten nog 20 minuten rijden. Aan het museum aangekomen bleek dat we de laatste tour gemist hadden, maar we mochten een poging doen om hen in te halen. Oké, tour auto gevonden, maar geen mensen. hm... We hoorden wel stemmen uit de stenen komen, dus wij in de hitte en de zon dat pad op en neer wandelen, vermoeiend! Maar uiteindelijk de gids gevonden, die het geen probleem vond om ons nog te laten deelnemen vermits we maar een stukje gemist hadden. jippiiii...
Daarna nog even uit eten geweest en voor de laatste keer teruggekeerd naar het hostel.

Deze ochtend dan vertrokken vanuit Knysna. Eerst gestopt in Tsitsikamma om de waterfalls zipline te doen. De begeleiding vroeg wie eerst wilde. Niemand durfde, dus ben ik maar gegaan. Gemerkt dat de bungee toch echt wel geholpen heeft met de hoogtevrees, want anders had ik NOOIT eerst gegaan. Het was super leuk, maar ook wel vermoeiend. En dan na de Zipline richting PE. Autootje een 'beetje' vuiler dan daarvoor binnengeleverd, maar alles was in orde :)

En nu gaan we dan nog even een dagje relaxen om maandag weer fris en monter op stage te staan...

Zuid-Afrikaanse groetjes,
Els

P.S.: Voor zij die aan het aftellen zijn, het is nog maar een maand :(

Almost at the end of the trip :(

Hallootjes allemaal,

Hier waarschijnlijk mijn laatste post over onze vakantiereis tot ik terug in PE ben :( 

Dinsdag 24 december

Vandaag zijn we dan naar Pretoria gereden. Redelijk gemakkelijk, eens een keer geen enkel probleem op de weg. En natuurlijk omdat het kerstavond is, reden we met kerstmuziek aan. Wat een vreemde ervaring om te horen over vallende sneeuw en een slee met rendieren als je bij volle zon en superwarm aan het rijden bent. Dan inchecken bij de hostel en op naar de Pretoria National Zoological gardens. Eens daar binnen bleek dit een enorm schrale dierentuin te zijn. Dieren zelfs in kleinere hokjes dan bij ons. Dat was dus wel een beetje een teleurstelling. Naar de zoo gaan in Zuid-Afrika (of Afrika) doen we dus nooit meer. Daarna wilden we naar het Voortrekkersmonument, maar dat was niet meer open. Dus hopen dat het morgenvroeg toch nog open is, zodat we toch nog kunnen gaan.

Dan op zoek naar een restaurant dicht bij onze hostel. Dat werd dan Hombaz, een restaurant waar we nog buiten konden zitten met Afrikaanse Cuisine. Hm, lekker.

Woensdag 25 december

Vandaag, Kerstdag, zijn we weer met kersttoeters en bellen op weg gegaan. Dit keer naar Jo’burg. Eerst nog even gekeken of het Voortrekkersmonument open zou zijn, helaas niet. Maar we hebben het toch van ver gezien é. Dan dus richting ons hotel. Daar aangekomen beseft dat het echt poepchique was. En omdat er niets anders te doen, hebben we maar lekker lam in onze hotelkamer gelegen, roomservice besteld en genoten van het snelle internet. ’s Avonds zijn we dan in het restaurant van het hotel gaan eten om daarna even lekker in bad te gaan en Disney channel te kijken vanuit ons zalig-goed-liggende-bed.

Donderdag 26 december

2^de kerstdag. Nu ja, niet dat we het gevoel hadden dat het kerst was, maar toch, vermelden we dat maar even. Vandaag de dag begonnen met het Apartheid museum te bezoeken. Super goed museum, maar je wordt er wel van de eerste moment stil van. Zo begon het bij de entree waar je je ticket moest laten zien. Dan werd je, willekeurig verdeeld op je ticket, door de blanke of niet-blanke gang gestuurd. Ik was blank, Marijke is vanaf nu niet-blank. Daarna heel veel verhalen gelezen over de apartheid en natuurlijk was ook de tijdelijke exhibitie over Nelson Mandela zeer de moeite. Op het einde kon je dan een stok kiezen in een bepaalde kleur, die was dan verbonden met bepaalde principes van Mandela. Deze kon je dan in de tuin plaatsen wat een heel mooi beeld gaf. Omdat we hier wel van onder de indruk waren, wilden we toch even het huis van Mandela gaan bekijken. Maar in de straat aangekomen was het daar een drukte van jewelste en toeristisch, niet normaal. Het huis zag er vanop de straat niet meer uit als een huis, maar was echt een museum geworden, dus besloten we om naar de Cradle of Humankind te rijden om de Sterkfontein Caves te bezoeken. Super mooi, maar daar waren ook mini-gangetjes waar je moeilijk met de rugzak door kon. Maar neen, de gids had ons gezegd dat het geen probleem ging zijn. Nogmaals: GELOOF NOOIT EEN ZUID-AFRIKAANSE GIDS!

Dan wilden we nog naar het Lion and Rhino Park, maar helaas te laat. Dus dan maar terug naar ons hotel. Daar even andere kleren aangedaan die niet vuil en stinkend waren en dan de shuttle genomen naar Nelson Mandela Square. Hier zitten allemaal gezellig restaurantjes, waar we dan iets gegeten hebben om dan nog cocktails te gaan drinken in het Hard Rock Café. Wij, zo brave Europeanen als we zijn, geven achteraf braaf 10% fooi (zoals ook stond aangegeven op de menu), wat neerkwam op nog niet eens een euro tesamen. De ober sprong bijna door het plafond van blijdschap en wenste ons het beste nieuwe jaar en bier (Year en Beer) dat hij ons maar kon wensen. Allé, wat een euro al niet kan betekenen… 

Vrijdag 27 december

Dan vandaag nog eerst langs het Lion and Rhino park op safari, want ik heb er niet zo veel aan als ik zelf door zo’n parken moet rijden. Terug veel dieren gezien EN deze keer ook witte leeuwen en een bruine. Dus check op de Big Five list, nu alleen nog een luipaard. Maar naast de big five ook wilde honden, cheetah’s, de zebra, …

En dan op een lange tocht naar Kimberley waar we in La Casa Mia mochten verblijven. Dit is een guesthouse dat gerund wordt door familie van Connie en Gordon. Helaas was de familie er zelf niet, maar de guesthouse was wel enorm chique. Een filmpje kijken en moe maar voldaan het bedje in.

Zaterdag 28 december

Vandaag eerst genoten van een heerlijk ontbijtje, Spek met ei. Daarna vertrokken naar de Big Hole. Dit was vroeger mijngebied, waar je nu nog steeds kan bezichtigen. Ze nemen je dan mee onder de grond. Het lijkt alsof je kei veel honderden meters gaat gaan als je de gids bezig hoort, maar neen, het is eigenlijk maar één verdieping naar beneden. Dus nogmaals: VERTROUW NOOIT EEN ZUID-AFRIKAANSE GIDS! Maar nog steeds wel indrukwekkend en leuk. Rond het museum ligt ook nog een nagemaakt dorp van in die tijd. Wel fijn om door te wandelen. Je waant je echt in die tijd. Ik moest ook meteen aan Connie en Gordon denken omdat zij dit ook wel leuk vonden. Misschien toch een beetje PE aan het missen?

Omdat het echt enorm warm was en er voor de rest niet zo veel te doen was, zijn we dan maar terug naar het guesthouse gegaan om in en aan het zwembad te vertoeven. Zalig, tot je achteraf weer zo rood als een kreeft ziet. Gelukkig hebben we goede aftersun en voel ik er niet zo veel van. Nu alleen hopen dat het bruin en niet gewoon terug wit wordt.

’s Avonds even naar een restaurantje en dan terug relaxen met een filmpje.

Zondag 29 december

Vandaag Kimberley verlaten richting Upington. Hier gingen we eerst naar de Augrubies Falls. Helaas konden we niet op safari, maar misschien ook wel goed want het was daar nog warmer als in Kimberley! Dus met de auto door het reservaat was ook geen optie vermits airco met de ramen open niet echt werkt. Dus even snel de waterval checken en dan naar binnen rushen voor lunch te  eten. Na de lunch het hostel gaan zoeken en direct het zwembad in. Er had zich daar een hele gekleurde Zuid-Afrikaanse familie verzameld die het natuurlijk weer zeer fascinerend vonden dat zij ons een beetje konden verstaan en wij hen. Een kleine jongen vroeg dan waar in de wereld wij al geweest waren. Toen ik antwoordde: Ik heb bijna heel Europa gezien, vroeg hij: Ben je dan in Vegas geweest? Hm, niet echt nee.

Nog een paar oudere mannen van de familie gezien die zich allemaal heel beleefd kwamen voorstellen en die ons, geen vreemde bedoelingen natuurlijk, wel mee op restaurant wilden nemen. Dus wij maar vriendelijk gezegd dat we al eten voorzien hadden. We denken dat er een bordje met Single boven ons hoofd hangt.

Maandag 30 december

Vandaag zijn we dan van Upington naar Springbok vertrokken. Helemaal door de woestijn gereden. En neen, dat is niet overdreven, het was echt de woestijn! Dan langs een museum gereden dat helaas niet open was, dus maar naar het hostel dan. Daar ontdekt dat het jammer genoeg geen zwembad had, dus maakte ik mijn eigen zwembad maar door het bad te vullen met koud water en mijn voeten daar in te plonsen. Zo is het best nog wel aangenaam om een blog te schrijven.

Dinsdag 31 december

Vandaag aangekomen in Kaapstad om het Nieuwe jaar in te zetten. Een beetje teleurstellend dat er geen vuurwerk te zien was :( Maar ja... WIJ WAREN TOCH MAAR EEN EEN UUR EERDER IN 2014 mwuhahahaha

Woensdag 1 januari

Vandaag van Kaapstad naar Mosselbay vertrokken. In Hermanus gestopt onderweg om te problemen walvissen te spotten, maar helaas, ze waren al allemaal vertrokken :( Dan bij het hostel in Mosselbay aangekomen te horen gekregen dat we de volgende dag toch niet konden Cage diven met haaien omdat het volzet was. Losers! Jullie hadden beloofd dat het niet volzet ging zijn. Dus wij zeer teleurgesteld. Even langs het strand en door Mosselbay wandelen dan maar om dan in het hostel nog even in het zwembad te vertoeven, in het dorpje iets te gaan eten en dan in ons bed te kruipen. 

Vandaag vertrekken we dan naar onze laatste stop onderweg: Knysna. Het zit er nu bijna op :( 

Nog een GELUKKIG NIEUWJAAR allemaal! 

Zuid-Afrikaanse Groetjes, 

Els 

Roadtrip: The journey continues

Donderdag 19 december

Deze ochtend zijn we eerst terug naar het Game Park in Spioenkop geweest, waar we te paard door het park zijn geweest. Erg mooi. Ik had trouwens een zeer deftig paard. In plaats van op de weg zijn behoefte te doen zoals al de rest, reed hij braaf even het pad af door de bosjes om daar zijn behoefte te doen en dan mooi terug te keren naar de weg.

Dan zijn we naar Clarens gereden om het Golden Gates Higland national park door te rijden. Super mooie bergen. In Clarens even geluncht omdat het aan het gieten was en dan door gereden naar Drakensberg North Amphitheatre. ’s Avonds zijn we dan na het eten in de hostel nog even in de sauna geweest. Gezellig. Bij de receptie was dan een vrouw die ons voor gek verklaarde dat we de volgende dag naar Swaziland gingen. Je moet toch ook even relaxen op vakantie. Maw geef ons geld voor een gegidste HIKE! Wij dachten het niet!

Vrijdag 20 december

Deze ochtend vroeg vertrokken naar Swaziland. Onderweg weer zeer mooie natuur gezien, veel wegenwerken waar er halve wegen maar geen werken te zien waren en nogmaals duizend bordjes met POTHOLES! Nog eens aan de kant gezet bij een politiecontrole. Deze vroeg eerst mijn rijbewijs, zag dan dat ik Belg was, kwam er een tweede, deze keer blanke, politieman bij. Vroegen ze achter mijn Traffic register. Wij dus denken dat dat papieren van de auto zijn, dus zeggen dat we enkel het contract hebben. Neenee, zegt meneer de politieagent dat ik naar een traffic department moet om dat te gaan halen. Ok, meneer. We mogen doorrijden. Dan kwamen we uiteindelijk aan bij de grens van Swaziland. Helemaal afgesloten, duizenden politieagenten en geen instructies waar je heen moet. Omdat auto’s mij begonnen voorbij steken om binnen te rijden, dus besloten we om deze maar te volgen. Dan krijg je daar een papiertje in je handen, waarna je totaal niet weet wat te doen met het papiertje. Even een vriendelijke politievrouw gevraagd die ons dan kon zeggen dat we moesten laten stempelen en paspoorten controleren. Bij de paspoortcontrole had ik bijna een hartaanval. Op de luchthaven hebben ze blijkbaar een verkeerde datum in de stempel op mijn paspoort gezet, waardoor ik dus eigenlijk het land al uit had moeten zijn. Gelukkig had ik mijn visum nog waardoor ze mijn paspoort toch ok verklaarden. Dan moet je voortrijden, terug parkeren om dan bij de douane van Swaziland nog eens te laten stempelen. Ook daarna weer geen idee waar we heen moesten. Ok, rijd maar gewoon naar buiten. Geen controle of niets, dus voor het zelfde geld hadden we massa’s wapens bij. Even later kwamen we dan aan bij onze backpackers, waar we een mooie kamer hadden waar eigenlijk 4 personen konden slapen, eigen badkamer en een keukentje.

Zaterdag 21 december

Vandaag zijn we naar Matenga Nature reserve geweest. Hier hebben ze zeer mooie watervallen, een Swazi-Cultural village waar ze je een rondleiding geven en informatie over de Swazi cultuur. Daarna kregen we nog enkele traditionele dansen te zien. Nog even langs enkele lokale craftsmarket gereden. Supermooie dingen, maar allemaal te fragiel om mee te nemen in de valies, dus dat was weer geld uitgespaard. Even lunchen: veel te grote pizza, dus meer dan de helft meegenomen om ’s avonds op te eten.  Daarna reden we terug naar de hostel, deze had een leuk zwembad en tuin, dus gingen we voor de rest van de namiddag even zonnekloppen en zwemmen. Op een bepaald moment komen er daar dan 4 superluide kerels in de tuin die zich bij de bar zetten. Wij ons lichtelijk aan het ergeren dat onze rust weg was maar we hebben ons er over gezet. Omdat het koud begon te worden gingen we dan maar even douchen voor het eten. En toen we met onze pizza’s naar de keuken liepen, kwam één van die kerels ons toch wel tegemoet zeker. Blijkbaar had hij geen vrienden meer en wilden ze met ons poolen. Ja, ok, misschien, maar we gaan eerst eten. Tijdens het eten kwamen ineens al die vrienden om de zoveel tijd eens vragen of we nog naar beneden kwamen. Eigenlijk hadden we niet veel zin, maar ja… we hadden het beloofd, dus wij naar de pooltafel. Moest ik eerst samen met één van de jongens tegen 2 andere jongens. Super grappig hoe Zuid-Afrikanen pool spelen. Iedereen speelt er maar een beetje op los, om bij alles wat eigenlijk niet mag te roepen: SWAZI-RULES. Wat er dus op neer komt dat het dan wel mag. Zo heb ik toch maar mooi de eerste 2 spelletjes gewonnen. Daarna nog even in de bar blijven plakken omdat het toch gezellig was tot we ineens beseften dat het al 2u00 was en toch wel echt tijd was om te gaan slapen vermits we de volgende dag naar Kruger vertrokken. Dus wij maar naar onze kamer voor een veel te korte nacht. 

Zondag 22 december

Door de late avond van de dag ervoor, was het ‘lichtelijk’ moeilijk om op te staan. Komt daarbij nog dat we deze ochtend allebei zeer veel last hadden van de bijwerkingen van onze malariapillen. Maar swat, wat moet dat moet, dus wij de auto in. Via een andere weg gereden dan toen we heen kwamen. Veel kleinere grenspost, wat wel handig was want je kon niet verdwalen en op 5 minuten was je binnen en buiten. Ok, Swazi-stempel in orde, op naar de Zuid-Afrikaanse post. Wij naar binnen. Ik geef mijn paspoort af waarop de home affairs-kerel van immigratie aan mij vraagt of ik getrouwd ben. Ik zeg natuurlijk heel eerlijk nee. Hierop vraagt hij waarom niet. Ik antwoord: omdat ze het nog niet gevraagd hebben? Ok, dan vraag ik het wel. Hij laat ook zeer fier zijn vingers zien en het feit dat daar nog geen trouwring aan zit. Ik zeg dat mijn mama dat niet zo grappig gaat vinden dat ik in februari niet terug kom, dus dat dat niet zal gaan. Hij reageert zeer droog: Zeg haar maar gewoon dat het wel eens tijd word. Ik denk dus dat het gaat over mijn leeftijd, dus vermits Marijke een jaar ouder is, zal hij haar wel vragen. Ondertussen kom ik al bijna niet meer bij van het lachen. Maar nee, geen vraag aan Marijke. Wij willen naar buiten wandelen waarop de kerel mijn gegevens vraagt. Hij begint naarstig te zoeken naar een papier om mijn nummer te noteren. Ik dus maar lachend naar buiten lopen dat dat niet kan, uit schrik dat hij zich sewes bedenkt en mij toch niet de grens over laat. Oh boy!

Helemaal verward en in mijzelf aan het lachen dan maar doorrijden richting Kruger. Onze hostel gevonden die zeer mooi en rustig is en dan naar het park gereden om een safari vast te leggen. Mooi, morgen om 04u45 worden we opgehaald aan de hostel. Oh boy, das wel heel vroeg. Dus wij snel terug naar de hostel, even een dipje in het zwembad dat eigenlijk al net iets te koud was, eten, een lekker badje genomen om dan mijn blog af te werken en in ons bedje te kruipen.

Maandag 23 december

Vandaag zeer vroeg opgestaan om dan om 04u45 opgehaald te worden door de Safari-auto. Uiteraard heel die auto vol met Hollanders. Enkele wel gezellig, andere niet zo. Eerst door het park gereden, zeer veel gezien dat we al gezien hadden maar ook nieuwe dingen zoals hyena’s en wilde honden.  Ik heb ook een suicide bird gezien. Super hilarisch! Die vliegt omhoog om dan te stoppen en gewoon een vrije val te maken om dan doodleuk verder te vliegen. Dan ontbijten, vermits dit in de prijs zat. Nog een krokodil gezien en verder door het park. Daarna wilden we nog een safari boeken voor ’s avonds, maar was er nog maar 1 plaats, dus gevraagd of ze ons wilden contacteren als er iets vrij kwam.

Dan maar terug naar de hostel om aan het zwembad hoopvol te wachten op een telefoontje dat helaas niet kwam. Dus gaan we zo meteen maar naar Spur want maandag = 2 burgers voor de prijs van 1! 

Zo nu zijn jullie weer op de hoogte. Morgen gaan we een dagje naar Pretoria om daarna 2 dagen in een chique hotel in Johannesburg te zitten voor Kerst. Daarna worden we in Kimberley ontvangen in een guest house door familie van Connie en Gordon. Tot de volgende keer dat we internet hebben! 

Zuid-Afrikaanse groetjes, 

Els 

Roadtrip: First days

aterdag 14 december 2013

’s Morgens vertrokken met een afgeladen auto. Onderweg zonnetje, leuke sfeer, hitchhikers (Waar we telkens tegen schreeuwden: NO HITCHHIKERS!), Cow on the road, sheep on the road, goat on the road.

We hebben ook onze auto genaamd: Bob het bakkie!

We wilden ook stoppen in East Londen, maar eenmaal daar aangekomen leek ons dat toch niet zo gezellig, om het zacht uit te drukken.

En dan waren we nog maar enkele uren verwijderd van onze bestemming. Maar jah, Een dode moet nu eenmaal ook begraven worden dus besloot de lieve Mandela om de weg die wij moesten nemen af te sluiten! Dus reden we maar een goede 60 km terug naar het vorige CRAPHOLE! Daar dan maar even tanken en Gordon bellen dat we een probleem hadden. Gordon dus mee zoeken op de kaart naar een andere weg. De enige optie was dan een zandweg van ongeveer 20 à 30 km. Niet zo aangenaam, dus wij kei blij dat we daar vanaf waren, tot we ontdekten dat de asfaltweg die we dan voor een goede 70km moesten volgen vol POTHOLES zat! Jaja, in plaats van de weg te maken zetten ze daar een waarschuwingsbordje met potholes. Wat dus wil zeggen dat ik mocht beginnen met het spelletje: ‘Ontwijk de putten. Verlies het minste punten als je door de ondiepste putten rijd indien ontwijken onmogelijk.’ Ter informatie: we zijn even een velg kwijt geweest, maar gelukkig hebben we die terug gevonden.

Dan kwamen we aan in de hostel: Sugarloaf. Leuke kamer, alhoewel we wel even snel de ramen moesten toedoen of de salamanders zaten binnen.  Moe maar voldaan zijn we dan maar vroeg in ons bedje gekropen.

Zondag 15 december

We hadden de dag daarvoor gehoord over een wandeling naar Hole in the wall. DE attractie van Coffee bay. Er zou een hike naartoe zijn, maar de gids verzekerde ons dat dit over het strand was en dus lekker gemakkelijk. Dus wij om 9u00 klaar staan voor de strandwandeling. Toen leerden we nogmaals de les dat je een gids in Zuid-Afrika nooit mag geloven. 9u00 werd uiteindelijk 10u10. Maar ok, wij uiteindelijk met 5 mensen + gids vertrokken voor een hike die 3u zou duren. Uiteindelijk werd het een hike van 5u wandelen en een half uur terug in de achterbak van een buckie. En niet over het strand, maar door de bergen. Dus wij terug aangekomen in het hostel, moe maar voldaan even douchen. Wat ook weer een ervaring was. Warm, koud, warm, koud, maar het was el gezellig. Dan ’s avonds lekker eten gekregen en terug moe maar voldaan in onze nest.

Maandag 16 december

Vandaag wilden we vroeg vertrekken naar Durban. Maar het ontbijt liep niet zo vlotjes omdat er mensen lastig deden, dus hadden we pas na een uur ontbijt. Wel lekker, daar niet van. Dan snel alles in de auto, maar konden we niet weg want de parking stond te vol. Dus wachten tot die auto verzet was en dan hop, op naar Durban. Terug eerst het spelletje: ‘Ontwijk de putten.’  Een hele dag in de auto, maar uiteindelijk aangekomen in Durban bij een leuke hostel. Snel de spullen op de kamer en naar Ushaka Village Walk want daar zit een Spur. En maandag bij Spur is 2 burgers voor de prijs van 1, Wat goed uitkwam, want we zijn met 2.  Daarna terug gewandeld naar de hostel die om de hoek lag, de auto in de beveiligde parking gezet en dan een planning gemaakt voor de volgende dag.

Dinsdag 17 december

Vandaag laten we de auto voor wat hij is. We gaan de PeopleMover nemen. Voor 16 rand kan je hier de hele dag gebruik van maken. Eerst naar Victoria Market, leuke armbandjes gekocht. Dan naar KwaMuhlemuseum, een museum over het begin van de apartheid in Durban. Daarna een korte trip naar het WK-stadion. Nog een marktje aan het strand, nog meer armbandjes. En dan naar het Aquarium. Zeker de moeite waard. 's avonds dan gaan eten bij een pizzeria waar de special van de dag: 2 pizza's voor de prijs van 1 was als je maar met een maximum van 2 personen bent. Jippiiii, wij zijn maar met 2. Dus weer chance gehad en zeer goedkoop gegeten. Dan terug naar het hostel, want de volgende dag gingen we weer vroeg vertrekken. 

Woensdag 18 december

Vandaag eerst langs Pietermaritzburg gereden. Hier wilden we het Ghandi-monument zien en een voortrekkersmuseum. Helaas was er 1 straat opengebroken doordat ze een hernieuwingsproject van de stad aan het doen zijn. Dus konden we er niet geraken. Na enkele toertjes door de stad dan toch maar doorgereden naar Drakensberg Central. Ingecheckt in Inkosana Lodge, in een hutje. En dan wilden we gaan paardrijden in een Game Park. Helaas kon dat vandaag niet meer, dus zijn we maar gewoon door het park gereden met de auto. Ik word echt nog de beste chauffeur van Zuid-Afrika (ook al hoef je daar volgens mij niet echt veel voor te doen). Dan wilden we naar de Waffle hut, maar die was al gesloten. Dus dan maar terug naar de hostel om te eten, nog een verrassingsoptreden van iemand die hier familie heeft wonen. En dan zo meteen vroeg naar bed, want morgenvroeg gaan we om 8u00 paardrijden. Om dan daarna door te rijden naar een ander hostel in Drakensberg North. 

Helaas hebben we niet veel tijd met het internet, dus de foto's moet je zoveel mogelijk via facebook bekijken, omdat dat sneller upload. Maar ik hoop dat je zo toch ook al een beeld hebt gekregen van onze eerste dagen op roadtrip. 

Zuid-Afrikaanse groetjes, 

Els 

Van RIP Madiba tot GO BLITZBOKKE GO!

Hallowkes!

Weer een weekje voorbijgevlogen...

Maandag zijn we onze stage begonnen met een staffmeeting. De komende weken worden druk! Ook nog even een verjaardag gevierd van één van de jongens, dus aan cake en snoepjes hadden we vandaag geen gebrek :)

Dinsdag niets speciaals gebeurd. Vandaag vooral de leraars geholpen met de schoolfiles van de kinderen in orde te krijgen WANT... op woensdag is het pricegiving.

Woensdag hadden we dus de price giving. Dit wil zeggen dat het schooljaar afgesloten wordt en dat de kinderen een of meer certificaten krijgen voor hun prestaties en ook een kadootje. De ouders waren ook uitgenodigd. Zeer leuk om te zien dat er toch enkele ook effectief kwamen opdagen.

De staff tijdens de price giving

Na de middag zaten we dan een beetje op de koer, want het was zeer mooi weer. Ik had mijn fototoestel bij en nam foto's van enkele kinderen die bellen aan het blazen waren. Dit resulteerde al snel in een fotoshoot van bijna een uur in de zelf aangelegde tuin.

Op donderdag ben ik dan samen met Marijke met de Kamvalethu auto naar de Pick 'n Pay gereden om hotdogs te kopen. Gelukkig zijn we niet heel verkeerd gereden en gaan het links rijden altijd beter en beter. Maar ik ga toch blij zijn als ik in een betere auto kan rijden.
Daarna hebben we op het balkon aan de voorkant de handen van de kinderen geschilderd en deze op de muur gezet. Zo is er een herinnering aan alle kinderen en medewerkers van het centrum.
Vandaag is ook de dag dat Nelson Mandela overleden is. Je zou verwachten dat het een gigantische gebeurtenis is, maar op zich in het dagelijkse leven merk je er hier weinig van. Ik heb wel de krant van vrijdag bijgehouden als herinnering.

Vrijdag was ik dan de enigste stagiaire op het centrum. Eerst een beetje gewerkt op het centrum of ja, met Venus en Sandile gebabbeld over de dood van Nelson Mandela. Daarna met zijn allen in de Kamvalethu auto gepropt om te gaan ontbijten voor de Christmass party van de staff. Dit was wel gezellig, maar we misten een beetje de sfeer. Waarop Sanchia besloot om in de auto zelf de sfeer te maken. Iedereen moest Madiba maar in vrede laten rusten, dus zou zij wel president worden. Dit voerde ze dan ook meteen uit door met haar arm uit het raam van de auto te zwaaien als een president. Terug op het centrum aangekomen hebben we dan de storage room uitgekuist, waarna de politieke partij van president Sanchia meer vorm begon te krijgen. Jaja, ik heb een job gekregen als foreign diplomat. Dus als ik in België geen job vind, ik zit safe :p

Zaterdag en zondag zijn we dan met enkele van de Nederlandse studenten naar de Rugby Seven Series geweest in het Nelson Mandela Bay stadium. Dit is een 2-daags tornooi dat in verschillende landen wordt gehouden. 16 landen nemen er aan deel. Ik supporterde natuurlijk voor mijn favo landen Engeland en Schotland en daarnaast UITERAARD voor de BLITZBOKKE aka Zuid-Afrika. Even een outfit aangeschaft zodat we helemaal in het plaatje pasten. Na de eerste dag wisten we zelfs al de meerderheid van de spelregels. Op zondag werden er dan vooral finales gespeeld. The All Blacks of het team van Nieuw Zeeland was de grootste concurrentie van Zuid-Afrika, dus geen enkele Zuid-Afrikaan wilde hen in de finale, wij natuurlijk des te meer om een spannende finale te zien. EN jaja, het werd een zeer spannende finale! All Blacks stonden voor met 14 - 0 waarna Zuid-Afrika uiteindelijk het tij kon keren 17 - 14. Overwinning opgedragen aan Madiba en wij stonden allemaal te dansen op de zitjes! Volgens mij had niemand nog door dat we buitenlands zijn.
Ook zeer leuk dat je tijdens die 2 dagen enorm veel mensen leert kennen en dat iedereen echt zeer enthousiast en opgewekt is! Geweldig! Als er mensen zijn die zin hebben, misschien ga ik in mei wel in Schotland kijken!
Ahja, voor ik het vergeet, Gordon is nu natuurlijk dolblij met mij, want nu kan de rugby soms wel blijven opstaan tijdens het eten, omdat ik nu ook fan ben :)

Nelson Mandela Bay Stadium

Bokkie, de mascotte van de Blitzbokke

De Blitzbokke in actie!  

Tussendoor waren er verschillende acts. Maar deze was wel echt geweldig! 

Filmpje tijdens het eerbetoon aan Mandela

Finale tagfootbal van de categorie onder 9 jaar. SUPERCUTE!

Volksliederen van Zuid-Afrika en Nieuw Zeeland voor de finale

Blitzbokke nemen de overwinning! 

De supporters gaan uit hun dak! :p 

Zo helaas was dat het weer! En voor enkele weken zal dit ook mijn laatste uitgebreide blog zijn. We vertrekken zaterdag op roadtrip voor 3 weken. Ik probeer zoveel mogelijk te posten, maar beloof niets. Dus verwacht vooral enkele korte berichtjes. 

Zuid-Afrikaanse groetjes, 

Els